Πριν τέσσερα περίπου χρόνια, μαζί με άλλους συνδημότες και φίλους, συμμετείχα στη δημιουργία μιας δημοτικής παράταξης, αυτόνομης και πραγματικά ευρείας από πλευράς πολιτικών αντιλήψεων, πέρα και πάνω από κομματικές δεσμεύσεις και αναφορές, σε μια προσπάθεια ουσιαστικής και μόνιμης παρέμβασης στα τοπικά αυτοδιοικητικά δρώμενα. Η παράταξη αυτή, με επικεφαλή το φίλο και αγωνιστή Γιώργο Καραχασάνη, συμμετείχε στις περασμένες δημοτικές εκλογές στο Δήμο Ευπαλίου ως «ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ», θέλοντας να υποδηλώσει ότι, για το βασικό στόχο της ανατροπής του τότε δημοτικού κατεστημένου με ταυτόχρονη παρουσίαση μιας εναλλακτικής πρότασης για τη διοίκηση του δήμου, είναι απαραίτητο να συστρατεύονται και να συνεργάζονται άνθρωποι με διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες που έχουν ως συνδετήριο κρίκο την ανιδιοτελή προσφορά.
Ίσως ήταν υπερβολική η προσδοκία αυτή και μάλιστα μέσα σε ένα κλίμα γενικότερης απαξίωσης της πολιτικής που επικρατούσε (και επικρατεί) στη χώρα μας. Θεωρούσα όμως ότι ξεκινούσαμε ένα πείραμα που είχε σαν στόχο μια τοπική αυτοδιοίκηση απαλλαγμένη από τον κομματικό πατερναλισμό, στηριγμένη στις τοπικές δημιουργικές κοινωνικές δυνάμεις, με δημοκρατική λειτουργία και δημόσιο απολογισμό, μακριά και έξω από οποιουσδήποτε μηχανισμούς και αδιέξοδες ευκαιριακές “συνεργασίες” κορυφής.
Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων αυτών χρόνων, είτε ως ένα απλό στέλεχος της παράταξης αρχικά είτε από τη θέση του δημοτικού συμβούλου στη συνέχεια, προσπάθησα να φανώ συνεπής και να συντελέσω στην επιτυχία αυτού του πειράματος.
Ταυτόχρονα εργάσθηκα με όλες μου τις δυνάμεις για την υποστήριξη αυτού που εξ αρχής ως δημοτική παράταξη διακηρύξαμε, τη δημιουργική αντιπολίτευση, δηλαδή η - απαραίτητη σε μια δημοκρατική κοινωνία - εποικοδομητική κριτική να συνοδεύεται και από ρεαλιστικές προτάσεις.
Σήμερα, στην ιδιαίτερα δύσκολη και πολύπλοκη οικονομική, πολιτική και κοινωνική συγκυρία που διέρχεται ο τόπος μας, η αντιμετώπιση των πάμπολλων δυσκολιών οργάνωσης και λειτουργίας που ούτως ή άλλως θα συνοδεύσουν τον νέο Καλλικρατικό δήμο λόγω της ίδιας της συγκρότησής του, σε συνδυασμό με τη χρόνια κοινωνικοοικονομική υστέρηση της περιοχής - για την οποία οι ευθύνες διαχέονται προς όλες τις κατευθύνσεις και προς όλους όσους διαχειρίστηκαν τις τύχες της διαχρονικά –, με το συνεχώς επιδεινούμενο πρόβλημα της ερήμωσης των ορεινών και ημιορεινών χωριών, με την άναρχη και χωρίς στοιχειώδη σχεδιασμό «ανάπτυξη» των παραλιακών χωριών, ο αποτελεσματικός δήμος Δωρίδας φαντάζει ανέφικτος.
Με λίγα λόγια και σε συνέχεια των παραπάνω, η συγκυρία επέβαλε σήμερα ακόμη περισσότερο από ποτέ, τη συσπείρωση όσο το δυνατόν περισσότερων υγιών και δημιουργικών δυνάμεων, χωρίς ιδιοτελείς σκέψεις και σκοπιμότητες, σε μια τελευταία προσπάθεια ανάτασης και αναζωογόνησης της περιοχής.
Είναι γεγονός ότι όπως ασκείται η πολιτική σήμερα, σε τοπικό αλλά και γενικότερο επίπεδο, δεν ευνοούνται τέτοιες προσπάθειες. Μεγάλη, την κύρια θα έλεγα, ευθύνη γι’ αυτό έχουν τα κόμματα με την αδιανόητα πατερναλιστική και - εκ του αποτελέσματος κρινόμενη – επιζήμια εμπλοκή τους στα αυτοδιοικητικά δρώμενα.
Αποτελεί πεποίθησή μου ότι, ο χωροταξικός διοικητικός σχεδιασμός για το Δήμο μας αλλά και την ευρύτερη περιοχή, πριν και μετά τον «Καλλικράτη», παρουσιάζει σημαντικές στρεβλώσεις. Τα αποτελέσματα αυτών των στρεβλώσεων τα γευόμαστε καθημερινά αλλά θα τα γευτούμε ακόμη πιο έντονα στο μέλλον. Η δυσλειτουργική συγκρότηση του δήμου Δωρίδας σε συνδυασμό με την παράλογη ένταξή του στην απόμακρη Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας με έδρα τη Λαμία και την ακόμα περισσότερο απόμακρη, σχεδόν απλησίαστη, Αποκεντρωμένη Διοίκηση Θεσσαλίας – Στερεάς Ελλάδας με έδρα τη Λάρισα, προμηνύουν το δυσοίωνο μέλλον του.
Η πεποίθησή μου αυτή, την οποία έχω δημοσιοποιήσει εδώ και αρκετό καιρό, με έχει οδηγήσει στην ανάληψη, μαζί με άλλους συνδημότες, αρκετών πρωτοβουλιών για την εξάλειψη αυτών των στρεβλώσεων.
