Για μια νέα αρχιτεκτονική στη Δωρίδα

Με αφορμή την ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύτηκε στο τελευταίο φύλλο της εφημερίδας «ΤΟ ΕΥΠΑΛΙΟ» και αφορούσε προβληματισμούς για  τον «τρόπο εφαρμογής του Καλλικράτη στην περιοχή της Δωρίδας», καταθέτω ορισμένες σκέψεις για την όλη υπόσταση του Δήμου Δωρίδας.

Στον αρχικό σχεδιασμό του νομοθέτη ήταν η δημιουργία   ισχυρών και αποτελεσματικών δήμων που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν προς όφελος των δημοτών τους. Αυτόν τον σχεδιασμό για την περιοχή μας αρκετοί (τότε) τον ενστερνίστηκαν, με αστερίσκους ή όχι (για το που θα βρίσκεται η έδρα του δήμου δηλαδή), ενώ άλλοι, λίγοι είναι αλήθεια, τον αμφισβητήσαμε ευθέως και προβλέψαμε την αποτυχία του. Μετά από τρία σχεδόν χρόνια  εφαρμογής του Καλλικράτη στη Δωρίδα, το ζητούμενο είναι κατά πόσον δικαιώθηκαν οι προσδοκίες τόσο του νομοθέτη όσο  και αυτών που πίστεψαν στην ιδέα  και επέλεξαν να την υλοποιήσουν.

Η προσωπική μου άποψη για το εγχείρημα του Καλλικράτη στη Δωρίδα είχε διατυπωθεί δημόσια ήδη από τον  Οκτώβριο του 2010. Έγραφα τότε: «Αποτελεί πεποίθησή μου ότι, ο χωροταξικός διοικητικός σχεδιασμός για το Δήμο μας αλλά και την ευρύτερη περιοχή, πριν και μετά τον «Καλλικράτη», παρουσιάζει σημαντικές στρεβλώσεις. Τα αποτελέσματα αυτών των στρεβλώσεων τα γευόμαστε καθημερινά αλλά θα τα γευτούμε ακόμη πιο έντονα στο μέλλον. Η δυσλειτουργική συγκρότηση του δήμου Δωρίδας σε συνδυασμό με την παράλογη ένταξή του στην απόμακρη Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας με έδρα τη Λαμία και την ακόμα περισσότερο απόμακρη, σχεδόν απλησίαστη, Αποκεντρωμένη Διοίκηση Θεσσαλίας – Στερεάς Ελλάδας με έδρα τη Λάρισα, προμηνύουν το δυσοίωνο μέλλον του».  Δηλαδή, τρεις στρεβλώσεις  στη συσκευασία του ενός. Και δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να τεκμηριώσει κάποιος τον παραπάνω ισχυρισμό. Ποιος αλήθεια στον Καλλικρατικό δήμο Δωρίδας αισθάνεται τη δικαίωση του νομοθέτη ο οποίος προσδοκούσε ότι: «Οι ΟΤΑ που θα προκύψουν από τη διαδικασία νέας χάραξης θα πρέπει να εξασφαλίζουν σε όλους τους Έλληνες πολίτες υπηρεσίες που ικανοποιούν κοινά ποιοτικά και ποσοτικά κριτήρια και, ταυτόχρονα με τα λειτουργικά και οικονομικά τους χαρακτηριστικά, θα πρέπει να συμβάλλουν στην ενδυνάμωση της συμμετοχής του πολίτη και των θεσμών και διαδικασιών τοπικής δημοκρατίας» ή την επιβεβαίωση της, κοινά αποδεκτής τότε, μελέτης του ΙΤΑ που ανέφερε ότι: «ουσιαστική αυτοδιοίκηση χωρίς τη συμμετοχή του πολίτη δεν νοείται».   Και είναι δυνατή η «συμμετοχή του πολίτη» σε ένα Δήμο άθροισμα πολλών μικρών χωριών διάσπαρτων σε πολύ μεγάλη έκταση;

Σήμερα, με τη νέα προεκλογική περίοδο προ των πυλών, θεωρώ επιβεβλημένο το θέμα (νέα) αρχιτεκτονική στο Δήμο Δωρίδας να μας απασχολήσει όλους, βόρειους και νότιους, νικητές (αν έτσι νομίζουν) και ηττημένους.  Ο σχεδιασμός της νέας αρχιτεκτονικής για τη Δωρίδα πρέπει να αφορά όλα τα επίπεδα Διοίκησης (Τοπική, Περιφερειακή, Αποκεντρωμένη), να μην κουβαλάει τα λάθη και τις παραλείψεις του παρελθόντος αλλά να είναι αποτέλεσμα σοβαρής, έγκυρης και με επιστημονική τεκμηρίωση μελέτης. Και υπάρχουν οι (πανεπιστημιακοί) επιστημονικοί φορείς που εξασφαλίζουν τα παραπάνω, αρκεί να το θελήσουμε. Θα το  πράξουμε; Νομίζω ότι η απαίτηση των καιρών να δοθεί προτεραιότητα στη σοβαρή, υπεύθυνη και αποτελεσματική Αυτοδιοίκηση έναντι των προσωπικών και συχνά ιδιοτελών επιδιώξεων, το επιβάλει.

Θα ήταν χρήσιμο άνθρωποι που έχουν τους ίδιους ή ανάλογους προβληματισμούς να τους εκφράσουν δημόσια. Οι κατ΄ ιδίαν συζητήσεις δεν αρκούν. Εξίσου χρήσιμο θα ήταν να   δημοσιοποιήσει τις απόψεις τους για το θέμα το σημερινό εκλεγμένο πολιτικό προσωπικό σε επίπεδο δήμου. Θα προσέφερε πολύτιμο έργο στη Δωρίδα.